Ama arkadaşlar iyidir.

Mahsun beni taksime götür.

– Araba mı çaldın lan yine?
+ Hı hı..
– İyi bok yedin.
+ Soğuktu..

Beni bilirsin erken parlar tez sönerim.

Yalnız seni alabildim.. Seni diğerlerinden ayırdığım için özür dilerim ama izin vermiyorlar artık hiçbir şeye izin vermiyorlar.

Çıkma ekmek var mı?

– Ben aslında sizden
+ Ne?
– Ben aslında sizden
+ Ne?
– Ben aslında sizden
+ Ne?
– Bişi istesem…

Mahsun’un dosyası. Sana bir şey söyleyeyim mi: Ben dayak atmaktan sıkıldım o yemekten sıkılmadı. Ben hapse tıkmaktan sıkıldım, o hapiste yatmaktan sıkılmadı. Gardiyanlar sıkıldı. Savcılar sıkıldı. Hakimler sıkıldı. Memleket sıkıldı. Bu hayta sıkılmadı! Memurlar sıkıldı. Amirler sıkıldı. Bekçiler sıkıldı. Psikologlar… Psikologlar bile sıkıldı. İşte! Deli raporu işte normaldir raporu! Evet, doktorlar sıkıldı. Hastaneler sıkıldı. Bir o sıkılmadı.

Sarı: Geçen gün ne dedi?
Mahsun: Ne dedi?
Sarı: Ne dedi?
Mahsun: Sarı, ya konuş ya da siktir!

– Yatacak yer verdiler mi sana?
+ Evet.
– Yatacak yer verdilerse iyi.
+ Eh işte.
– Bazen gıpta ediyorum. Benim halim senden kötü.
+ Nasıl yani?
– Bir odan var ya!
+ Senin yatacak yerin yok mu?
– Hem var, hem yok. Arkadaşlarda kalıyorum.
+ Ben de. Ama arkadaşlar iyidir.

Ben düşündüm de, Sarı’nın mezarına gitsek, birlikte. Yani hep beraber. Şarap da aldım. iyi olur diye düşündüm.